ခ်စ္ခင္မွဳကို အျပစ္ျမင္
ရက္စက္ခ်င္တဲ့ လူသားကို
ေနာင္မ်ားဆို ေရွာင္မယ္
မေလာင္ခင္တားတဲ့ မီးလိုေပါ့ . . .။
ျမတ္ႏိုးမွဳ ပန္းတပြင့္
စတင္ဖူးပြင့္ခဲ့စဥ္မွာ
အဆိပ္ရည္နဲ႕ေလာင္း
ေလွာင္ေျပာင္မွဳနဲ႕ ေပါင္းသင္
ကဲ. . .
ဒီအပင္ ရွင္ႏိုင္ပါဦးမလား . . .။
မပြင့္ေတာ့မဲ့ ပန္း
မလန္းေတာ့တဲ့ အပင္
အခု အသက္ငင္ေနျပီဆိုမွ
ထည့္ပါဦးေလ ေျမၾသဇာ
ေသလို႕သာသြားမယ္
ရမလာႏိုုင္ေတာ့ဘူး
ဒီအခ်စ္ပန္းေတြ ႏြမ္းပါေစေတာ့ . . .။
တေယာက္တည္းရည္စူး
တဦးတည္းပန္ေစခ်င္
ဒီပန္းရဲ႕ျဖစ္အင္ကို
သနားလုိ႕ၾကည္ျဖဴ
ေထြးေပြ႕လိုသူေတြ လက္ကမ္းေတာ့
မင္းက လြမ္းခ်င္သတဲ့လား. . . . ။
ျပန္ကမ္းတဲ့ ဒီလက္
ေလွာင္ေျပာင္မွဳနဲ႕ အဆိပ္သက္မွာ ေၾကာက္လို႕
ျမတ္ႏိုးမွဳခ်စ္ျခင္းပန္းေတြ
တခါျပန္လန္းေအာင္
ငါကိုယ္တိုင္လည္း မစြမ္းေတာ့ဘူ. . . .။
မိုးမခႏွင္း
No comments:
Post a Comment