သူေျပာျပခဲ့ဖူးေသာ ပံုျပင္တပုဒ္-၁

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက နတ္သမီးေလးတပါးက ေတာထဲကို အလည္ထြက္ခဲ့တယ္ . . .

အဲဒီေတာအုပ္ေလးက ပန္းေတြခ်ည္းပဲ ပြင့္တဲ့ ေတာအုပ္ေလးေပါ့ . . .

နတ္သမီးေလးကလည္း ပန္းေလးလိုပဲ ေရႊအဆင္ရုပ္ထုေလးလိုပဲ အရမ္းလွတယ္ ... ဒါေပမယ့္ သူက ေပ်ာ္တတ္ စတတ္တယ္ . . .

သူ႕တန္ခိုးနဲ႕ ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ၀ွက္ထားတာမ်ဳိး၊ ၾကယ္ေလးေတြကို ခေရပြင့္အျဖစ္ ေျပာင္းတာမ်ဳိး အဲသလိုမ်ဳိး ရိုးသားတဲ့ စေနာက္မွဳေလးေတြနဲ႕ေပါ့ . . .

အဲဒီနတ္သမီးေလးက ေတာအုပ္ရဲက တေနရာလည္း ေရာက္ေရာ အရမ္းလွတဲ့ ႏွင္းဆီပင္က ႏွင္းဆီပြင့္ေတြရဲ႕ ဆူးေတြကို ျဖဳတ္ဖို႕ သင့္မသင့္ စဥ္းစားေနတုန္း . . . . ခါး ကုန္း ၾကီး တေယာက္ကို ေတြ႕ေရာ တဲ့ . . . ။

ဒါနဲ႕ပဲ သနားတတ္တဲ့ နတ္သမီးေလးက ခါးကုန္ၾကီးကို ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေပးဖို႕ စဥ္းစားျပီး ခါးကုန္းမၾကီး ေယာင္ေဆာင္လိုက္ပါေလေရာ . . . ။

ျပီးေတာ့ ခါးကုန္းၾကီးဆီသြား ... တူတူပုန္းတမ္းေဆာ့မယ္တဲ့ ... အေဖာ္မဲ့ ခါးကုန္းၾကီးကလည္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ... ေဆာ့မယ္ေပါ့ ... တေယာက္တလွည့္ပုန္းဖို႕ မဲခ်ေတာ့ ခါးကုန္းမၾကီးမဲက်တယ္ ... ခါးကုန္းမၾကီးက ေခါင္းေလာင္းပန္းပင္ေလးထဲ ၀င္ပုန္းတုန္း တခုေသာ ေခါင္းေလာင္းပန္းပင္ေလးကို ခလုတ္တိုက္မိလိုက္ေတာ့ ဂီတသံေလးနဲ႕အတူ ပန္းပြင့္နတ္သားေလး ေပၚလာတယ္ . . . ။

နတ္သမီးေလးဟာ နတ္သားေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္သြားေတာ့ မူလနတ္သမီးေလးလို ျပန္ေျပာင္းလိုက္တယ္ .. နတ္သားေလးကလည္း သိပ္လွတဲ့ နတ္သမီးေလးကို ခ်စ္သြားတယ္ . . . ႏွစ္ေယာက္သား ေလွ်ာက္လည္ၾကဖို႕ တိုင္ပင္ၾကတယ္ ... ။

နတ္သမီးေလးက ခါးကုန္းၾကီးကို မေမ့ပါဘူး ... သူရွာေနတဲ့ဆီသြားျပီး သူ ျပန္ေတာ့မွာမို႕လို႕ ဆက္မရွာဖို႕ ေျပာခဲ့တယ္ ... ။

ခါးကုန္းၾကီးက နတ္သမီးေလးကို ျပံဳးျပလိုက္တယ္ . . . ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာဘူး . . . နတ္သမီးေလး ထြက္သြားမွ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ရွာေနတယ္ . . .ဟုတ္တယ္ေလ .. သူရွာေနတာ နတ္သမီးေလး မဟုတ္ပါဘူး ခါးကုန္းမၾကီးပါ . . . ။

ဒီေန႕အထိလည္း ေတာထဲမွာ ခါးကုန္းၾကိးတေယာက္ ခါးကုန္းမၾကီးကို ရွာေနတုန္းပါ တဲ့ . . . မရွာနဲ႕ေတာ့လို႕မ်ား မေျပာလိုက္ပါနဲ႕ . . . ကမၻာေပၚမွာ သူပိုင္ဆိုင္တာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တခုတည္းပါတဲ့ . . .

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲတဲ့ . . .