Friday, June 4, 2010

ကို ... ေပ်ာ္ပါေစ ...


မခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
မခ်စ္တတ္တာပါ။
ဂရုမစိုက္တာ မဟုတ္ဘူး
နားလည္ေပးခဲ့တာပါ။
သ၀န္မတိုခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
ျငိဳျငင္မွာ စိုးခဲ့တာပါ။
အေလးမထားတာ မဟုတ္ဘူး
ျမိဳသိပ္ခဲ့တာပါ။

အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့
ဆန္႕က်င္ဘက္စိတ္နဲ႕ ငါ
နင့္စိတ္တိုင္းက် ပံုစံျဖစ္ေအာင္
ေလ့က်င့္ေနခ်ိန္မွာ
နင္က ထားရစ္ခဲ့ေတာ့အလဲလဲအျပိဳျပဳိနဲ႕
ရင္ပြင့္မတတ္ ေၾကကြဲေနခဲ့ရတယ္။

တခ်ိန္လံုး အႏိုင္ယူခဲ့တဲ့ငါ
နင္ကအႏိုင္နဲ႕ ပိုင္းသြားတဲ့အခါ
အရွဴံးကို ရင္မဆိုင္ရဲ
တေယာက္တည္း ေၾကကြဲ
ရင္ကြဲက်န္ခဲ့ရတယ္။

ေကာက္ရိုးတမွ်င္စာေတာင္
ေဖးကူေပးမဲ့သူမရွိ
ပို႕ခဲ့ဖူးတဲ့ message ေတြဖတ္ျပီး
အတိတ္ကို လြမ္းခဲ့ရတယ္။

အလြမ္းဆိုတာ မသိခဲ့တဲ့ ငါ့ကို
အလြမ္းအေၾကာင္း နားလည္ေအာင္
လက္ေတြ႕သင္ေပးခဲ့တာလား ?
အခ်စ္ခံခဲ့ရတဲ့ ငါ့ကို
အခ်စ္ငတ္သူေတြရဲ႕အေၾကာင္း သိတတ္ေအာင္
နင္ သင္ေပးခဲ့တာလား ?
ေအာက္မက်ဳိ႕တတ္တဲ့ ငါ့ကို
အစြယ္က်ဳိးေအာင္
ခ်ဳိးခဲ့တာလား ?
အထီးမက်န္ဖူးတဲ့ ငါ့ကို
တေယာက္တည္းေနဖူးေအာင္
ညႊန္ျပေပးခဲ့တာလား ?
မ်က္ရည္ကို အလြဲသံုးစားလုပ္တတ္တဲ့ ငါ့ကို
ေနရာတက် အသံုးခ်တတ္ေအာင္
သင္ေပးခဲ့တာလား ?
နင္ရက္စက္ခဲ့လို႕
ငါ ေၾကကြဲက်န္ခဲ့ရတာကို သိရရင္
နင္တကယ္ေပ်ာ္မွာလား ?
နင္နဲ႕ ပတ္သတ္သမွ်
တခုျပီးတခု စဥ္းစားျပီး
မိနစ္တိုင္း ေၾကကြဲေနရတယ္ဆိုရင္
နင္ေက်နပ္ျပီလား ?

ဒါဆိုရင္ေတာ့
ဒီအျဖစ္ဆိုးမ်ဳိး
ေနာင္ဘ၀မွာ မခံစားရေအာင္
၀ဋ္ေၾကြးေက်ေအာင္ ဆပ္ခဲ့မယ္
"ကို...ေပ်ာ္ပါေစ"

အလင္းနစ္

Posted by Anonymous at 12:54 AM
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)