ငါ့ ကို
မင္း မ သိ ဘူး လို႕ ေျပာ ရင္
ငါ့ မ်က ္လံုး ကို ေစ့ ေစ့ ၾကည့္ စမ္း ပါ။
ရင္ မ ခုန္ ေတာ့ ပါ ဘူး လို႕ ငါ ယံု သြား ေလာက္ မယ့္
ခပ္ စိမ္း စိမ္း မ်က္ ၀န္း မ်ား နဲ႕ ေပါ့ ။
နာ က်ည္း ခ်က္ ေတြ ကို လည္း ဖံုး ကြယ္ မ ထား ပါ နဲ႕။
နာ က်င္ ခဲ့ ရ တဲ့ မ်က္ ရည္ ေတြ ကို သာ
ငါ မ ျမင္ ေအာင္ ဟန္ ေဆာင္ ထား စမ္း ပါ ကြယ္ ။
တို႕ႏွစ္ ေယာက္ ဟာ
တ ခ်ိန္ တုန္း က မဆံု ခဲ့ ရ တဲ့ အခ်စ္ ရူး ရူး ခဲ့ သူ ေတြ ေပါ့ ။
ဒါ ေတြ ကို မင္း မ သိ ဘူး လို႕ ေျပာ ရင္
ငါ့ မ်က္ လံုး ကို ေစ့ ေစ ့ ၾကည့္ စမ္း ပါ ။
ငါ မ ယံု ႏိုင္ ေအာင္ ေျပာင္း လဲ သြား မယ့္
ခပ္ စိမ္း စိမ္း စ ကား လံုး မ်ား နဲ႕ ေပါ့ ။
ေမ့ ေန ရင္ ေတာင္ မ ေမ့ ဘူး ဆို တဲ့
အ မုန္း တ ရား မ်ား နဲ႕ အ ေ၀း ကို လြင့္ သြား မယ့္
ေျခ လွမ္း မ်ား ဟန္ ေဆာင္ မွဳ နဲ႕ ငါ့ အ နား ကို လာ စမ္း ပါ။
တို႕ ႏွစ္ ေယာက္ ဟာ ေနာင္ ဘ ၀ အ ထိ သူ စိမ္း ေတြ ျဖစ္ ေန ဦး မယ္ ဆို တာ
မ ယံု မ ရဲ နဲ႕ ယံု မွတ္ သြား ေလာက္ သည္ အ ထိ
ငါ့ မ်က္ လံုး ကို မင္း ... ေစ့ ေစ့ ၾကည့္ လိုက္ စမ္း ပါ ကြယ္ ။ ။
နန္း
No comments:
Post a Comment